Κατ’ αρχήν τι σημαίνει «ατσιβούρτσι» ή «αρτσιμπούρτσι»; Μεγάλη ιστορία, που ανάγεται στη βυζαντινή εποχή και έχει να κάνει με μια νηστεία των Αρμενίων Χριστιανών. Στα νεώτερα χρόνια κατέληξε να σημαίνει «το ακατανόητο, το χωρίς συνοχή».

Αυτή τη λέξη διάλεξαν οι παλιοί Πηλιορείτες για να ονομάσουν τα μανιτάρια του γένους Μορχέλα (Morchella). Ταιριαστό όνομα για ένα μανιτάρι τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα, καθώς είναι πρώιμα ανοιξιάτικο (Μάρτιο έως Μάιο), με μορφή κωνική και κυψελωτή, κούφιο εσωτερικά με ένα υπέροχο άρωμα. Είναι από τα πιο ακριβά επίγεια μανιτάρια. Η ιδιαιτερότητά του: ωμό είναι δηλητηριώδες, μαγειρεμένο είναι υπέροχο. Οι Γάλλοι gourmet έχουν αληθινό πάθος για τις Morilles τους (η γαλλική ονομασία).

Μυήθηκα στο μορχελοκυνήγι φέτος από τον φίλο μου Βαγγέλη Κ., αρχικά παραλιακά στην Αττική και αργότερα στη Βοιωτία σε υψόμετρο 800 μέτρων. Ευελπιστώ τον Μάιο να τις βρω και στο αγαπημένο μου Πήλιο, όπου και θα τις αποκαλέσω «αρτσιβούρτσια» κατά την τοπική ονομασία.

Η μορχέλα που αγαπάει τα δάση κωνοφόρων, αρχικά βγαίνει κοντά στη θάλασσα και όσο περνάει ο καιρός, ανεβαίνει πιο ψηλά, στα δάση των βουνών. Στο σύντομο αυτό διάστημα κατάλαβα ότι υπάρχει ένα μεγάλο πάθος για τις μορχέλες μεταξύ των μανιταροσυλλεκτών! Ένα πάθος που οδηγεί σε ακρότητες με μυστικά μέρη αναζήτησης, κρυφές εξορμήσεις, παραπλανητικές κινήσεις και σε άφθονες διαμάχες!